Christmas greetz

Hoi hoi thuisfront!

De tijd gaat echt snel, maar het voelt alsof ik hier al veel langer ben dan het eigenlijk is. Ik ben nu namelijk al anderhalve maand van huis, en tweeënhalve week in Nieuw-Zeeland. Alles gaat helemaal goed hier. Het begint echt al een beetje als mijn thuis te voelen bij Peter, Kitty, Kevin en Quinn. Deze dagen hebben we veel gewinkeld, zijn we veel de stad in geweest, heb ik Kitty bijgestaan met boodschappen doen bij de Pak ’n Save en hebben we Christmas purchases (kerstinkopen) gedaan. De kadootjes liggen al onder de kerstboom! Wel vreemd dat wij hier 12 uur eerder kerst en oud en nieuw vieren dan in Nederland.
Ook ben ik samen met Kitty in de cabrio van Peter (the good life) naar Te Mata Peak geweest, een mooi punt in de bergen met uitzicht over Hastings en Bluff Hill (waar wij wonen) in Napier.
Alleen Peter was niet zo blij toen hij mijn iets te enthousiast opgesmeerde zonnebrandcrème  op zijn leren bekleding vond (en het er niet meer vanaf kreeg..). Oeps. Sorry Peter!
Ook ben ik met een paar mensen naar Splash Planet geweest, een waterpark in Hastings. Wat grappig is, is dat Splash Planet echt één van de grootste amusement parken in Nieuw-Zeeland schijnt te zijn. Bij ons is walibi al vrij klein, maar in Nieuw-Zeeland zou walibi echt heel groots zijn, liet ik me tenminste vertellen.

Ook heb ik sinds anderhalve week geleden een baantje gevonden! Het is niet het meest ideale baantje –aardBIJENplukken.. AUW- maar het verdient beter dan mijn baan in the Netherlands (sorry Karwei, maar jullie blijven wel het gezelligst!). Ik werk met een paar meiden uit Slowakije en Duitsland. Kitty brengt en haalt me elke ochtend, lief he?
Ik werk elke ochtend van maandag tot zaterdag een paar uurtjes, dus heb ik in de middagen nog genoeg tijd om leuke dingen te doen. Al moet ik zeggen dat ik best een beetje lui ben de laatste dagen. Of is dat gewoon altijd al een beetje zo geweest..? Nahhhh..
Als ik wat langer hier ben en meer Engels heb geleerd wil ik waarschijnlijk bij de Mitra 10 solliciteren. Dat is ongeveer hetzelfde als de Karwei, maar dan iets groter. Het heet dan ook de Mega Mitra 10.

Over mijn Engels gesproken:  ten eerste is het al lastiger dan ik in eerste instantie dacht. Maar omdat ik hier bij Nederlanders in huis woon, die contact hebben met zowaar elke Nederlander in Nieuw-Zeeland (wel erg gezellig) en die ook regelmatig bezoeken is het nog best lastig om elke dag Engels te oefenen. Ik ben naar de buurman gegaan die buitenlanders Engelse lessen geeft, die wilt wel met me oefenen en gesprekjes doen. Het accent hier is trouwens het lastigst. Omdat wij Amerikaans Engels gewent zijn is het Kiwi accent echt moeilijk te verstaan. De e spreken ze uit als i, bijvoorbeeld:
Seven = Siven
She Said = Shi Sid
Cheque = Chik

Dus je begrijpt als iemand zoiets zegt als: ‘Well, shi sid shi wasn’t wid at oll’ in plaats van: ‘Well, she said she wasn’t weird at all’ het best moeilijk is om iemand te begrijpen. Ik weet trouwens niet waarom ik deze zin koos.
Wat wel leuk is, is dat als je iets gaat afrekenen in de winkel, ze allemaal vragen hoe het met je gaat. ‘Hello, how are you?’ waarop je dan weer antwoord: ‘Good thanks, how are you?’ en zij zegt: ‘Fine thanks. Merry christmas’ ‘Thanks, you too!’. En dat dan overal.
Aangezien mijn reactie vermogen nog niet erg snel is, en ook niet weet of dat ooit gaat gebeuren (blame it on my ADD),  en mijn schaamte  voor mijn Nederlandse accent, weet ik nooit wat ik terug moet zeggen. Dus zeg ik maar: ‘How are you?’ als iemand aan mij vraagt: ‘How are you?’. En dan lief lachen en dan komt het allemaal goed. Het gaat in ieder geval wel iets anders dan in Nederland denk ik, hier nemen ze meer de tijd voor je.

Toch vind ik dat er niet zo heel veel verschillen zijn tussen   Nederlanders en Kiwi’s. Ze geven allebei niet graag geld uit.. meer weet ik even niet. Wat ik merk is dat bijvoorbeeld met barbecues de Kiwi’s en de Nederlanders goed met elkaar mengen. Ook heeft  bijna elke kiwi die je tegen komt ook wel op één of andere manier een connectie met Nederland. Hun oma’s, opa’s, broers of zussen komen bijvoorbeeld uit Nederland. Ook veel Kiwi’s getrouwd met Nederlanders en andersom.

Morgen is voor ons eerste kerstdag en kunnen Kitty en ik lekker uitslapen. Quinn kan niet wachten tot hij de kadootjes mag open maken! Daarna gaan we naar vrienden (Nederlands) van Peter en Kitty die hier ook in Napier wonen, waarvan hun vrienden (Nederlands) ook komen. Dan gaan we heerlijk barbequen, zoals de Nieuw-Zeelanders dat doen met kerst! Heb er al super veel zin in.
Tweede kerstdag gaan we denk ik met de familie gezellig kerst vieren.
En wat zijn jullie kerstplannen?

Alvast allemaal Happy Christmas en een enorm gelukkig  en gezond 2013 toegewenst!

Napier Paradise

Deze dagen ben ik veel met Kitty meegereden door Napier om de stad een beetje te leren kennen. Peter en Kitty gaan hier met nog een Nederlands stel om, waardoor ik weer een paar mensen heb leren kennen. De eerste dagen waren best lastig, omdat ik nu eindelijk wat tot rust kwam na de wilde dagen in Sydney. Alhoewel.. tot rust.. de tweede dag dat ik hier was werd ik ’s ochtends gewekt door moedertje natuur. Dacht ik even dat er iemand mijn bed heen en weer wiebelde, tot ik ook de spiegel naast me zag trillen. Kitty kwam paniekend binnen: ‘Gaat het?!’ Wauw, mijn eerste aardbeving al na de tweede dag, super vet. Nu ik mensen heb ontmoet is het al wat minder lastig. Bonnie is de dochter van de vrienden van P&K. Zij is ook Nederlands, maar praat meer Engels. Ik was samen met haar en haar vriend Robert, en Stefan uit Hoogkarspel die bij de ouders van Bonnie in huis woont, gaan zwemmen in de local swimming pool. De dag erna hebben ze me uitgenodigd voor mijn eerste Kiwi BBQ, en daarna zijn we in onze tuin wezen zwemmen (nooit gedacht dat ik dat ooit zou zeggen. Zou je zwembaden ook kunnen vervoeren in het vliegtuig naar NL?).

Ook zijn we van de week naar Waipatiki Beach geweest, waarvoor je eerst door de bergen heen moet. Daarna kun je een wandeling maken via een pad die boven langs de berg loopt. Echt een mooi uitzicht over de helder blauw/groene zee en groene bergen.. Already love New-Zealand.

Vandaag heb ik mijn Kiwi bankrekening geopend en ben ik met Kit de stad in geweest. Napier is echt een leuk plaatsje, niet te druk maar ook niet te rustig. Er zijn veel leuke winkels dus dat wordt mezelf inhouden.. Ondertussen ben ik nog opzoek naar een autotje om lekker het land mee door te kunnen rijden, en een baan of course. Ik hoorde dat het nogal een drukke periode is, dus dat wordt hard zoeken! Aan het einde van de dag heb ik nog heerlijk genoten van het zwembad in de tuin samen met Quinn. Echt genieten dus!

Ozzies VS. Kiwis

 De dagen in Sydney even verkort.. heb nog veel in te halen maar heb nu eindelijk Wi-Fi.
De laatste dagen in Sydney waren echt super. Heb veel mensen ontmoet, heb het nachtleven leren kennen (and the day after) en nieuwe delen van Sydney zoals Chinatown. Ook veel in het park gezeten. Omelli’s is een bekende pub waar ze soms karaoke avonden hebben en best veel mensen naartoe komen. Echt super. Heb ook Goldfish leren kennen, super club met veel house music. Op het laatst trokken we ook met mensen uit de nieuwe Australian Backpackers groep op, dus je leert eigenlijk telkens weer mensen kennen. En oja, ik schijn als Brit Dekker te praten, West-Fries blijkt een opmerkelijk accent te zijn, vooral omdat er veel mensen uit Zuid-Holland waren.
In Chinatown heb je net zoals de zwarte markt, Peggie’s Market. We zijn ook naar Bondi Beach geweest, het strand dat altijd uitgezonden wordt op televisie met die lifeguards. (vind ik niet erg).

Bondi Beach

Bondi Beach (Let niet op mijn vetjes)

Maar nu eindelijk heb ik mijn bestemming bereikt: Napier New-Zealand. De reis van Sydney naar Auckland verliep niet erg soepel. Het vliegtuig vertrok al laat uit Sydney, en toen we eindelijk dachten aangekomen te zijn bleek dat er net een tornado was geweest in Auckland.. dat maak je ook niet elke dag mee. Dus moesten we nog heel lang in het vliegtuig wachten, waardoor ik bijna mijn vlucht van Auckland naar Napier had gemist.

Packing my bags. Moet een zielig gezicht voorstellen hihi.

 Gelukkig had elk vliegtuig op Auckland Airport vertraging, dus toen ik net was ingecheckt kon ik meteen door naar het vliegtuig(je). Echt een super klein vliegtuig met maar 55 personen. Gelukkig was dat nog maar een uurtje vliegen, dus eindelijk in Napier aangekomen moest ik nog even wachten tot mijn oom, tante en neefje klaarstonden. En eindelijk, kon ik met ze mee naar huis. Ik was helemaal kapot, en omdat ik in het donker aankwam had ik geen idee waar ik was en hoe Napier eruit zou zien.
’S avonds hebben we nog met z’n viertjes aan tafel gezeten, heb ik de lekkerste douche ooit genomen en heb ik in het lekkerste en zachtste bed ooit gelegen. Alles na dat hostel was een luxe..
Toen ik wakker werd wist ik weer waarvoor ik kwam. Ik hoorde vogels, die we in Nederland niet horen. Ik liep door de kamer en zag een ongelooflijk mooi uitzicht.. wauuuuw..

Net alsof je midden in de bush bush zit, en je kan gewoon letterlijk wandelen in de tuin. (en zwemmen.. hihi) Dat wordt heerlijk tot rust komen de komende dagen!
Vanmiddag heeft Kitty me even rondgereden door Napier. Voor hen is het misschien al allemaal normaal, maar het uitzicht is echt zo zo mooi. Het water is zo’n mooie kleur en in de verte zie je allemaal bergen. Ook de huizen zijn heel uitgestrekt en er is veel natuur, niet alles is zo op elkaar gebouwd. Het huis van Peter en Kitty is ook heel groot en hoog, dus wat een vrijheid zeg!
Heerlijk dat ik nu hier ben. Sydney was geweldig, maar Nieuw-Zeeland is mijn goal en je ziet hier al veel meer van de natuur dan in de binnenstad van Sydney. 

Heb net nog even internet op mijn mobiel geregeld, en heb een nieuw NZ nummer (klik hier).
Vind het nog steeds onwerkelijk dat ik nu écht aan de andere kant van de aardbol ben, en ook wel

een beetje bang om in het diepe te springen en contact te gaan zoeken met de locals en daadwerkelijk te gaan werken. Kitty dacht dat ik misschien bij Mitra 10 kon gaan werken als service medewerkster, omdat ik bij Karwei gewerkt heb. Maar heb geen idee wat alle termen in het Engels zijn...
Maarja, zoals ze zeggen: no worries. Ik kan tenminste nog even genieten van het uitzicht!

On my own

Woensdag 28/11/12
Een bewolkte en niet te warme dag. Best lekker na zoveel dagen hitte! Ons plan was om met de groep naar Bondi Beach te gaan, en vanaf daaruit te lopen naar Bombay beach, een wandeling van twee uur die erg mooi schijnt te zijn. Omdat het steeds begon te regenen, zijn we van gedachten veranderd en hebben we tickets voor Sea World gekocht, dat naast Darling Harbour ligt. We zouden eerst nog even de stad in gaan, iedereen had wel iets nodig. Birckenstocks zijn niet echt geschikt voor mijn pootjes, dus moet ik nog even nieuwe slippers en ballerina schoentjes kopen en een laptophoes. Totdat ik in mijn portemonnee keek en ik me besefte dat ik nooit $170 heb kunnen opmaken in twee dagen, waarvan ik één dag (gister dus) echt niks heb gedaan, behalve mijn kater uitzitten (Guus en Karel denken dat het een zonnesteek was vanwege stemmingswisselingen. Haha, ik zei maar niks.)I
Maar goed, na een berekening kom ik dus ongeveer op $90 dat nergens meer te vinden is, waarvan ik zeker weet dat ik het niet uitgegeven kan hebben. Ik twijfel nog steeds of ik het verloren heb of dat iemand het uit mijn portemonnee heeft gehaald.. Het is gewoon erg lastig omdat je telkens met het pinnen met je NL bankpas geld moet betalen, en daarom had ik juist een groot bedrag gepind. Op dit soort momenten verlang je dan gewoon echt naar huis. Je eigen vertrouwde en veilige omgeving, mensen, dieren. Zelfs je eigen bed en douche. Je zit natuurlijk ook constant met andere mensen op een kamer, dus echt tijd voor jezelf heb je niet, want constant in je eentje zijn zie ik ook niet echt zitten. Alleen nu, nu de andere mensen aan het shoppen zijn ben ik terug naar het hostel gegaan om een poging tot ‘geld terugvinden’ te doen. Niet gelukt, helaas.
In de middag ben ik met de groep naar Sea World geweest, echt super leuk. Misschien dat ik ook nog naar Wildlife wil, dat ligt ernaast en het schijnt dat je dan met koala’s op de foto kan(!!).

’S avonds heb ik het maar rustig gehouden, want ik merk dat ik nog steeds last heb van vermoeidheid van de reis en alle nieuwe invloeden en omgeving. Ohja, en Mees en ik hebben een fort gebouwd in de kamer van alle lakens. We hadden het licht van mijn mobiel in Guus zijn gele broek gedaan, zodat het leek op een kampvuur, en we hadden natuurgeluiden opgezet. Haha this sounds really weird, wat moeten de jongens wel niet gedacht hebben. Guus vond het wel leuk en op een gegeven moment zaten we met z’n vieren een film in het fort, met kampvuur, op mijn laptop te kijken.

Donderdag 29/11/2012

Mees kwam erachter dat ze eerder dan gedacht de bus moest pakken naar Melbourne, waar ze heen is gegaan om te Wooffen. Wooffen is bij een gastgezin verblijven, waar je werkt tegen kost en inwoning. Wel echt heel jammer, want we zijn echt heel veel met elkaar opgetrokken de laatste dagen. Ook de jongens gingen ’s  avonds al weg, drie van onze groep zijn in het hostel gebleven. Mijn nieuwe kamer is echt een hol, er slapen alleen maar jongens en hun koffers en tassen liggen uitgebreid verspreid over de vloer. Gister zijn Mariska en ik het park ingegaan om lekker te relaxen. Dat is heel leuk om te zien trouwens, want studenten en kinderen komen in hun schoolpauzes naar het park om bijvoorbeeld te dansen of andere dingen te doen. Je ziet mensen sparren, zingen, sporten, en natuurlijk zonnen.

 Daarna zijn we het winkelcentrum zijn verkennen, en dan bedoel ik niet een Koperwiek look a like, maar echt vol met merken als Prada, Gucci, en nog meer. Op een aantal verdiepingen hebben ze ook een paar winkels voor de mens die het liever geen tassen ten waarde van een huis kopen.  Ze hebben hier echt super veel leuke winkels, Nederlanders zijn kwa kledingstijl wel ongeveer zoals de Duitsers in Nederland, no doubt. Ik ben nog steeds opzoek naar een laptop hoes, dus morgen is missie  laptophoes in Chinatown. Dat is een area hier in Sydney waar alles spotgoedkoop schijnt te zijn, een goeie plaats voor Nederlanders dus.
’S avonds zijn we naar de Auto Ban geweest, waar ze auto’s verkopen aan backpackers. Ze gaven een feestje, waarbij je kon eten en drinken. Ze hadden bier tussen ijsklontjes in een achterbak van een truck, de drank was trouwens snel op. Daar hebben we Twan en ‘…’ ontmoet. (naam vergeten). Twan was net een dag in Australië en zag er met zijn baard ook echt uit als een backpacker.  Daarna zijn we nog bij Domino’s wezen eten en hebben we met z’n allen beneden in het hostel wat gedronken en gezellig gezeten. Er is ook een nieuwe Australian backpackers groep aangekomen in het hostel, dus de reisleiders vroegen of we mee uit gingen. Helaas verwon mijn slaap het van mijn uitgaanslust, dus ben nu helemaal fit! 

Vrijdag 30/11/12
Kitty vertelde dat Quinn de dagen al aan het aftellen is voordat ik kom en heb er ook echt heel veel zin in. Ben er ook heel erg blij mee dat ik Kerst met familie ga vieren, want ik hoor heel veel backpackers die er veel moeite mee hebben dat ze deze kerst niet bij hun familie kunnen zijn. De stad is al kersterig ingericht, zoals sommige etalages van winkels en gister zag ik in het park dat ze een soort kerstkoor hadden. Van de week smste Lars mij dat hij zijn ticket naar Nieuw-Zeeland geboekt heeft! 3 Maart komt hij langs en ik kan niet wachten om hem op te halen in mijn waggie (als ik die dan al heb). Nog drie maandjes wachten, maar dat is altijd nog beter dan een heel jaar. Ik begin wel echt iedereen te missen, op sommige momenten wil je gewoon lekker thuis zijn zonder zorgen. Vooral nu bijna de hele groep weg is merk ik echt dat ik het nu zelf moet gaan doen. Zal af en toe wel lastig worden, maar woensdag ga ik lekker naar New-Zealand dus ben ik weer lekker bij familie.
Maar voor vandaag: Off to China Town!

Hi mates!

Helllooo guys!

Mijn eerste blog bericht, en ik heb echt een hoop in te halen want er is natuurlijk super veel gebeurt.
Ik waarschuw jullie wel, ik ben vanacht uitgegaan en de –halve kannen- drank die je hier krijgt hebben mij er niet fitter op gemaakt vandaag. Ik zal vast wel dingen vergeten zijn te vertellen omdat ik nu alles in één keer moet vertellen, en mijn ADD werkt daar ook niet super bij (hihi).
Ik zal beginnen vanaf the very beginning:

Dinsdag 20/11/2012 Nederlandse tijd
Ik was super super opgelucht toen ik maandag met Lars mijn koffer had ingepakt en alle papieren bij de hand had. Gelukkig kon Lars mij erg goed helpen met wat wel en niet mee te nemen. Er zijn veel shampootjes en andere spullen de koffer uitgegooit. De backpackers hier zijn nogsteeds onder de indruk over wat ik allemaal meeheb (hihi). Maar ik ben dan ook geen echte backpacker.
Raar genoeg was ik op de dag van vertrek niet echt zenuwachtig. Ik had echt goed geslapen en bleef koeltjes tot het moment van afscheid. De laatste weken waren echt dubbel.. ik ging eindelijk mijn droom waarmaken maar tegelijk was ik al van alles om mij heen afscheid aan het nemen. Ik vond het vooral heel moeilijk om mijn vastigheid los te moeten laten.. mijn huis, mijn kamer, mijn spulletjes, de diertjes, familie en vrienden.
Zelfs op schiphol was ik nog niet echt zenuwachtig, omdat ik eigenlijk gewoon niet kon geloven dat ik wegging. Ik had zelfs nog nooit gevlogen.. en nu al 3 keer. Alles samen maakt dat het nog steeds een beetje onwerkelijk is! Het afscheid was echt heel moeilijk, maar na de douane en mijn laatste zwaai naar iedereen liet ik alles van me af glijden. Lars kon lekker met mij mee achter de douane, dus hij liep met me mee.. tot de gate. Van mijn groep had ik nog eigenlijk niet veel gezien. Ik wist alleen dat ik samen met twee andere meiden, en 7 jongens in de groep zat. Haha, Lars was hier niet zo blij mee.

Taipei by night

Vlucht van Taipei naar Sydney

 
In het vliegtuig zat ik naast de andere twee meiden, Mees en Mariska. Het was in het begin voor iedereen wel onwennig, pas toen we (via Bankok) in Taipei aankwamen begon er wat meer contact te komen. We kregen daar een dagkamer en daar heeft bijna iedereen een beetje bijgeslapen. Echt heel apart om plotseling in een Aziatisch land te zijn, een heel andere wereld. En je voelt je toch wel erg toeristisch daar..
Een paar uur later werden we weer naar het vliegveld gereden, waarna we naar Sydney vlogen.  Ik natuurlijk helemaal van slag door het bekende tv programma ‘Border Security’. Omdat ik medicijnen mee had moest ik gecontroleerd worden, de rest mocht lekker doorlopen. Ik werd opgewacht door drie grinnikende gebruinde Australische customs. ‘You are beautiful, are you from Holland?’ En ik maar denken dat ze super streng waren. Mijn koffer was natuurlijk ook echt heel zwaar en moest ik geholpen worden. Na een hoop geflirt op de werkvloer liep ik snel –nog steeds verrast- door naar mijn wachtende groepsgenoten.  Wauw, ik weet nu wat een jetlag inhoud.. we kregen uitleg en we werden ingedeeld in een hostelkamer (inclusief kakkerlakken, en ieuw, ze rennen keihard). Ik kon mijn ogen amper open houden. We hebben lekker  met z’n allen gebarbecued en iedereen stelde zichzelf even voor. Dat is ook echt iets wat je hier veel moet doen. Met elke activiteit waarbij je in een busje wordt gebracht moet je je aan de chauffeur en de rest voorstellen..  Evengoed waren we nog uitgegaan, dat viel bij Mees niet zo goed (hihi).

Vrijdag 23/11/2012
De regeldag. Vandaag namen de reisleiders Merel en Niels de groep mee om alles te regelen, van bankpas tot medicare. Aangezien ik naar Nieuw-Zeeland ga hoefde ik niks te  doen, dus lekker Wi-Fi’en. Wel lastig trouwens met het (10 uur) tijdsverschil. We hebben een groot deel van het centrum van Sydney gezien en we hebben lekker in het park gezeten met volop zon. En wauw, wat zijn hier veel (dure) winkels. Echt heel leuk en er is super veel te doen hier. Het zal wel wennen zijn als ik straks niet meer met de groep ben.. s’avonds zijn we lekker uit eten gegaan met de groep.

Zaterdag 24/11/2012
Aan het begin van onze trip konden we kiezen of we meewilden om te surfen en de Blue Mountains te bezoeken. Natuurlijk heb ik beide gekozen, ben hier tenslotte niet elke dag. Vandaag gingen we dus naar de Blue Mountains. Echt ontzettend mooi, volop zon en iedereen genoot van de mooie natuur. Het is echt een totaal andere wereld, je kijkt zo de verte in waar je bergen en diepte ziet. Echt super mooi. We zijn helemaal via een  smal pad naar beneden gelopen naar een waterval. Helaas moesten we ook weer omhoog en iedereen moest wachten op mij.. haha wat verassend. Toen reden we verder waar we ook weer de berg afmoesten.. we besloten toch maar om met de steilste trein ter wereld naar boven te gaan! ‘s avonds zijn we weer met de groep uit eten gegaan en daarna de stad in richting Darling Harbour waar vuurwerk zou zijn. De vuurwerk begon al eerder dan wij er waren, dus zijn Mees en ik Darling Harbour rondgelopen richting de Opera  House en Harbour bridge. Het is echt een paradijs, vooral ‘s avonds. Overal gekleurde lichten, clubs, muziek en mensen. Iedereen hier is super mooi gekleed en alles bij elkaar maakt het amazing. In de haven bij de Opera House lag een enorm cruise schip, echt ongelofelijk om te zien. We besloten om gezellig buiten beneden de Opera House met uitzicht op Harbour Bridge en het cruiseschip wat te drinken. Wat een heerlijke avond. Later kwamen nog een paar jongens uit de groep –die 25 dollar entree voor een club te duur vonden- ons vergezellen. Wat een top avond!

Blue Mountains

Blue Mountains

Sydney by night, Darling Harbour

Zondag 25/11/2012
Gelukkig hebben de reisleiders van Australian Backpackers om ons gedacht en hebben ze na een dag klimmen in de Blue Mountains een relaxte havencruise gepland, die ons rechtstreeks naar een strand bracht. De ideale plaatjes komen uit, gelig strand, blauw water, muziek en volop zon (het was 32C). Ik heb me denk ik wel zes keer ingesmeerd met factor 30, je verbrand hier heel snel door het gat in de ozonlaag. Maar ik ga echt niet klagen want het is –zelfs als het bewolkt is- super lekker warm. Alleen in de hostelkamer is het in de ochtend echt een walm van zweetlucht, en warmte. We slapen namelijk met zes mensen op één kamer. Donderdag verwissel ik van kamer en kom ik op een acht persoonskamer.  Oh, en de kakkerlakken zijn ook niet bang om zich te laten zien. Er kwam er één keihard over de muur vanuit het raam aangerend. Vanaf het moment dat ik het hele hostel bij elkaar gilde en er mensen kwamen vragen wat er aan de hand was, rende mijn grote vriend weer snel terug uit het raam. Hier had hij natuurlijk ook niet om gevraagd.. toen ik mijn pa hierover vertelde was hij zo lief om ‘la cucaracha’ te draaien op te radio, ten ere van mij. S’avonds weer lekker met de groep bij Fitz uit eten geweest. 

Maandag 26/11/2012
De surfdag. En het is waar, er zijn hier echt typische surfdudes. Gebruind, blond lang haar en Australisch accent. We werden ‘s ochtends opgehaald en naar het enige privé strand van Australië gereden. We kregen instructies op het strand, en gingen daarna het water in. Ik moet toegeven, ik ben echt geen talent als het om sport gaat. Ik heb twee keer gestaan met behulp van de surfdudes, maar alleen wilde het niet echt lukken. Het was wel super leuk. En ja, je verbrand hier ook als het bewolkt is. Voor mijn doen is me pigment al wat verkleurd, wat echt een wonder is. Helaas heb ik niet het gekleurde huidje van mijn vaders kant van de familie, maar de echte blanke Friese huid.
Ook leuk, ze denken allemaal dat West-Friesland hetzelfde is als Friesland.. en niemand hoort van elkaar een accent alleen van mij. Misschien ken je het programma van Ingrid en Irma met postbode Simon. Ze vinden dat ik dat verdacht goed na kan doen..
Het was vandaag de officiële laatste dag met Australian backpackers en vanaf vandaag moeten we het toch echt alleen gaan doen. De meeste uit de groep blijven tot woensdag of donderdag, en ik blijf nog tot 6 december in Sydney. Vind het wel spannend, om straks echt zelf alles te moeten doen. Ook ontbijt en avond eten. Hmmmmm. Back to basics. We hebben echt een topavond gehad in een bekende karaoke bar vlak bij ons hostel. Zoals ik al zei, de glazen zijn hier halve kannen dus de drank sloeg er snel in. Helaas komt dat bij mij meestal de volgende dag uit. Maar was wel echt super grappig, heb in een deuk gelegen.

Dinsdag 27/11/2012
Vandaag is echt een –ik zit mijn kater uit- dag. Ik heb vandaag besloten om nooit meer te gaan drinken. Ik heb met Mees lekker in het park gechillt, een smoothie gehaald, een Starbucks coffee en chocolat muffin. Het is hier trouwens echt super relaxed, als er iets fout gaat of er gaat iets niet volgens plan zeggen ze allemaal: ‘no worries’. Ze zijn hier echt helemaal niet zo opgejaagd als in Nederland, en als het goed is is dat in Nieuw-Zeeland nog erger, dat relaxte. Ik kan nog steeds niet beseffen dat ik letterlijk aan de andere kant van de planeet ben, down under. Het is wel elke dag warm hier, en zelfs als het bewolkt is is het lekker. Toch is bijna iedereen van de groep nog best moe, omdat het toch vreemd is dat het allemaal zo snel gaat en sommigen amper geslapen hebben na de vliegreis. Ik denk dat ik pas echt kan uitrusten als ik naar Peter en Kitty toe ga, waar ik weer een douche en kamer voor mijzelf heb, en er hopelijk geen kakkerlakken uit het raam naar binnen komen en er geen vieze (ik wil niet weten wat het is) dingen in de douche liggen. 6 December vlieg ik naar Auckland, door naar Napier. Het zal wel raar zijn om  kerst te vieren met deze temperaturen. Ik zag in Sydney letterlijk een kerstboom naast een palmboom staan, echt vreemd. Het engels praten gaat wel, ik hoorde van een Benny uit Engeland (hij is hier nu al 2 jaar en is niet meer terug naar huis gegaan) dat het Engels praten bij de Dutchies (we worden hier de Dutchies genoemd) heel goed gaat. Dus dat is natuurlijk leuk om te horen! Maar het op woorden komen is nog moeilijk, maar dat komt nog allemaal wel. Nu lekker genieten van het heerlijke weer. Vanavond gaan we weer met zijn allen in het hostel eten, iemand –we weten nog niet wie- gaat pasta koken. Gister had Guus rijst gemaakt met garnalen. Beetje jammer dat ik moest afwassen, haha.

Nou dit was het wel zo’n beetje. Er valt eigenlijk zoveel meer te vertellen.. er gebeurt ook zoveel. 

De foto's die ik er nu heb opgezet zijn eigenlijk te weinig om te laten zien hoe het was. De rust upload super langzaam, dus ik zal verdere foto's op mijn facebook zetten!

Speak to you later guys!